zamanında 'varlığıyla çok, yokluğuyla az olan kardeşime' demişim bunun için. yanılmışım; varlığıyla çok, yokluğuyla daha çokmuş kardeşim.

sebepsiz bir iç sıkıntısı sarar

gülümsemeye çalışan gözlerimizi,

ve derin bir nefestir dostluk, yalnızlığı kovalayan.

koşarız, koşarız bilmeden hedefimizi

elini uzatırsın, düşmekten korkarak

elimi uzatırım, düşürmekten korkarak.

sen ki, su içmekten bile korkarsın

korkusuzluğunun arasında.

bilirim ben nedenini.

bir şarkı çalar birkaç yıl öncemize ait, 

bir ışık parlar gözümüze güneş sandığımız

kelebekler misali uçuşuruz floresanın etrafında.

güneş falan yok. olmasın, yan yanayız.