sanırım seviyorsa var insan.. güneşler sevgiyle doğuyor ve geceler sevilenle geliyorsa yaşıyor esas. bir dönem nadasa bırakıyoruz ruhumuzu, ve bedenimizin hasatı sürüp gidiyor. sonra nedense ruh bedene yenik, yorgun düşüyor. son bir güçle uzatıyorsun kollarını seni kurtarabileceğine inandığın birine. ve sonra bir mucize oluyor, belki de ilk defa yaşıyorsun bunu, inançların seni bu sefer yanıltmıyor. o adam ellerini tutmakla kalmıyor, sarıyor tüm bedenini kollarıyla, ruhuyla. hayalkırıklığına, mutsuzluğa, sevememelere, sevilmemelere, hatta hayal dahi kurmamalara alışmış kalbin hareketleniyor, canlanıyor. kuşlar uçuyor üzerinden. adlarını bilmiyorsun. sevgi diyorsun, aşk diyorsun, güven diyorsun, koku diyorsun, ten diyorsun.. yanılıyorsun. biri değil oysa. seni tam'a ulaştıran da bütünü aslında.